Alweer een paar weken terug
maakte ik een zondagmiddag wandeling.
Een echte.. zoals zo veel mensen doen.
Na de middag,
als de ochtend voorbij is gegaan,
de lunch genuttigd
de verveling van de middag
nog niet toe slaat
nog niet toe slaat
een frisse neus nodig is...
Wie mij volgt weet
dat dit niet mijn gewoonte is.
De vroege ochtend,
het verse ontwaken,
is meer mijn ding.
Maar ik was in de kerk
dat ging voor.
En ik moet eerlijk zijn,
het gebeurt niet zo vaak meer,
de laatste tijd.
We zijn "gewoon Hervormd"....
En buurjongen verzuchtte eens:
'Was ik maar Hervomd
dan kon ik gaan wanneer ik wilde'.
Dat zegt iets over de verschillen.
Maar ik vind ze mooi,
die verschillen.
Kijk met respect
naar degene die zo trouw gaan.
Met respect naar degene
die zich zo inzetten voor de kerk.
Met respect naar degene
die uitbundigheid kunnen tonen.
Met respect naar degene
die uitbundigheid kunnen tonen.
Maar voel me thuis
in de rust en ruimte van onze kerk.
In het uurtje kerk
vind ik altijd wel iets
wat mooi of goed is.
Stemt tot nadenken.
Dit keer was het een beeld ...
De hele ochtend was het somber weer.
Stiekem moest ik er aan denken
Maar ook in de kerk is het jammer
deze somberheid buiten.
deze somberheid buiten.
Ik hou van de zonnestralen
die vallen door de eeuwen oude kerkramen,
die je rug zo heerlijk kunnen verwarmen.
Maar ook om naar te kijken.
Al zie je niet zo veel door die ramen
Ze zijn te hoog.
Je ziet alleen wat takken met bladeren van de bomen.
Toch kijk ik er altijd naar.
Vanmorgen gaan ze hevig heen en weer
die takken met herfstbladeren...
Er doet een meisje belijdenis in onze kerk
Jong nog, maar met zo veel overtuiging.
De dienst is er om heen gespint.
De kou buiten,
een warme dienst binnen.
Maar dan ineens dat beeld
Als uit het niets komt toch
de zon door de ramen!
Precies op het moment
nadat het jonge meisje haar belofte
heeft gedaan.
nadat het jonge meisje haar belofte
heeft gedaan.
De zon maakt
via het kerkraam
een prachtige schaduw
op de witte oude kerkmuren.
via het kerkraam
een prachtige schaduw
op de witte oude kerkmuren.
Dan verdwijnt ze weer...
Als een knipoog van boven
was dit beeld er even...
Daarna was het weer herfst buiten
herfst door de kerkramen.
de takken met bladeren die waaien....
Bedenk er bij wat je wil beste mensen,
maar ik vond het mooi.
'Deel graag mijn mooie momenten,
Ook de knipoogjes van boven...
Voor degene die er van wil genieten.
Op de middag toog ik naar landgoed Eerde.
Echt een zondagmiddag wandelgebied.
Ik had me voorgenomen te gaan genieten
van een aantal herfst-lanen.
Maar ze vallen me tegen.
Nee, niet de lanen maar de herfst...
Best groen nog...
Voor degene die er van wil genieten.
Op de middag toog ik naar landgoed Eerde.
Echt een zondagmiddag wandelgebied.
Ik had me voorgenomen te gaan genieten
van een aantal herfst-lanen.
Maar ze vallen me tegen.
Nee, niet de lanen maar de herfst...
Best groen nog...
Ook moet ik wennen aan het "zondagmiddag-volk"
De eerste tref ik aan bij
een mooi rode paddestoel.
een mooi rode paddestoel.
Een aantal foto-hobbyisten als ik.
Ze groeten niet, ik ook niet.
Kijk, dat bedoel ik,
op de ochtend doen we dat wel.
Ze groeten niet, ik ook niet.
Kijk, dat bedoel ik,
op de ochtend doen we dat wel.
Ik loop door
naar daar waar het rustig is ...
Bij een boeren zakdoek
sla ik links een bosje in.
Het weer was een moment vriendelijk,
maar is weer terug gegaan
naar haar somberheid van de ochtend.
naar haar somberheid van de ochtend.
In het bosje is het duidelijk warmer.
He, ik merk dat ik op het Regge-pad zit.
Leuk , dat ken ik niet!
Ik heb de tijd,
dus ik besluit om door te gaan !
dus ik besluit om door te gaan !
Ik kom opnieuw mensen tegen
op een "best smal pad"...
Ja, deze zeggen vriendelijk goedendag.
maar zijn duidelijk
niet blij met het sombere weer.
niet blij met het sombere weer.
Het is een vreemd pad,
we kunnen er net langs,
maar de beloning is groot...:
Langs deze slootkant ga ik verder.
Nee, op dit pad,
met dit weer
zie je niet zo veel mensen.
Dus alleen de rust en ruimte om me heen om te groeten.
Ik kom opnieuw door een bosgebied,
maar verbaas me telkens
over de afrastering
die rechts met me mee gaat,
dwars door dit bos.
Dan komt er toch een paadje
wat er vlak langs gaat.
Ooh domme ik,
kijk dit was de reden...
Er kronkelt een rivier achter,
De Regge.
De afrastering geeft het stilte gebied aan
voor deze Regge met zijn natuur...
Ik buig over de afrastering heen
en zie een aantal genieten van dit stiltegebied.
en zie een aantal genieten van dit stiltegebied.
Nee, ze groeten niet
kijken wat schichtig om zich heen,
alsof ze mij gehoord hebben.
gelijk maan ik de hond tot af liggen...
Kijk oppnieuw naar dat groepje
wat daar zo geniet in het stilte gebied...
Ik geniet mee,
neem de prachtige,
omgeving in me op,
neem de prachtige,
omgeving in me op,
begrijp de stilte...
'Loop mijmerend door,
herken de brug
herken de brug
die van achter de buurtschap Archem
naar het Eerder Achterbroek gaat
voor me opdoekt.
voor me opdoekt.
Wow ben ik zo ver!
Tijd om terug te gaan....
Maar niet zonder,
opnieuw
opnieuw
nog even te buigen
over de afrastering....
over de afrastering....
Terwijl ik terug loop,
verbetert het weer
verbetert het weer
en hoe meer ik terug loop
hoe beter het wordt!
hoe beter het wordt!
Ik krijg zicht op het kasteel
met een
vrolijk blauwe hemel
vol witte wolken
vrolijk blauwe hemel
vol witte wolken
er boven... !
Heeeeel in de verte
zie ik een gezinnetje
in even vrolijke kleuren
als dit prachtige plaatje.
Wat een mooi tafereel
daar voor het grote kasteel!
(Lief gezinnetje,
ik hoop niet dat jullie het erg vinden
dat jullie op mijn blog staan... )
ik hoop niet dat jullie het erg vinden
dat jullie op mijn blog staan... )
Hoewel ik ze niet herken,
laat staan kan groeten,
hoor ik ze schaterlachen,
hoor ik ze schaterlachen,
zie ik ze genieten.
Wat mooi
wat die moeder haar kinderen geeft!
wat die moeder haar kinderen geeft!
Een mooie gewoonte,
herinnering voor later:
herinnering voor later:
een vrolijke zondagmiddag wandeling!
Meer waard als geld en goed toch ?
Ik kom weer dichter bij het kasteel.
Veel meer wandelaars zijn er nu,
gezellige groepjes,
lieve stelletjes....
Gelijk hebben ze!
Al groeten ze niet,
ze hebben het goed met elkaar.
Maken een mooie gewoonte,
een herinnering voor later:
een vrolijke zondagmiddag wandeling!
Als ik bijna weer bij de auto ben,
speelt de zon volop
met alle groene blaadjes
van de lange lanen.
met alle groene blaadjes
van de lange lanen.
Als allemaal
kleine knipoogjes van boven,
om onderdoor te lopen
zodat we het
goed en mooi hebben met elkaar.
kleine knipoogjes van boven,
om onderdoor te lopen
zodat we het
goed en mooi hebben met elkaar.
Glimlachend
zet ik nog even
de paddenstoel op de foto
die eerst bezet was
door andere fotografen..
...en geef een knipoog terug....
foto schaduw kerkraam:http://www.pictame.com/user/pieterdijksman/3416506521
Ik herken dit geliefde plekje van mij.
BeantwoordenVerwijderenEen van de lanen staat op mijn vorige bundel: 'Onvindbaar, dichtbij"
Te vinden op mijn weblog.
Dank voor het delen Ina.
Groetjes,
Hilly
Een mooie en lange wandeling, Ina.
BeantwoordenVerwijderenOndertussen zullen de bladeren al gevallen zijn, hier toch.
En nu de schoonheid en de rust van de winter tegemoet.
groetjes,
ria39