Doorgaan naar hoofdcontent

Knipoog van boven geeft vrolijke zondagmiddag-wandeling.


Alweer een paar weken terug 
maakte ik een zondagmiddag wandeling.
Een echte.. zoals zo veel mensen doen.
 Na de middag,
 als de ochtend voorbij is gegaan,
 de lunch genuttigd 
de verveling van de middag
 nog niet toe slaat
een frisse neus nodig is... 






Wie mij volgt weet 
dat dit niet mijn gewoonte is.  
De vroege ochtend,
 het verse ontwaken,
is meer mijn ding.
Maar ik was in de kerk
dat ging voor. 
En ik moet eerlijk zijn, 
het gebeurt niet zo vaak meer,
 de laatste tijd.  

We zijn "gewoon Hervormd"....
 En buurjongen verzuchtte eens:
'Was ik maar Hervomd
dan kon ik gaan wanneer ik wilde'. 

Dat zegt iets over de verschillen.
Maar ik vind ze mooi,
 die verschillen.
Kijk met respect 
naar degene die zo trouw gaan. 
Met respect naar degene 
die zich zo inzetten voor de kerk.
Met respect naar degene
die uitbundigheid kunnen tonen.
Maar voel me thuis
 in de rust en ruimte van onze kerk. 

In het uurtje kerk 
vind ik altijd wel iets 
wat mooi of goed is. 
Stemt tot nadenken.

Dit keer was het een beeld ...


De hele ochtend was het somber weer. 
Stiekem moest ik er aan denken 
dat het buiten nu toch geen weer is om te wandelen. .








Maar ook in de kerk is het jammer
 deze somberheid buiten.
Ik hou van de zonnestralen 
die vallen door de eeuwen oude kerkramen,
die je rug zo heerlijk kunnen verwarmen.

Maar ook om naar te kijken. 
Al zie je niet zo veel door die ramen
Ze zijn te hoog. 
Je ziet alleen wat takken met bladeren van de bomen. 
Toch kijk ik er altijd naar. 

Vanmorgen gaan ze hevig heen en weer 
die takken met herfstbladeren... 


Er doet een meisje belijdenis in onze kerk
Jong nog, maar met zo veel overtuiging.
De dienst is er om heen gespint. 
De kou buiten,
een warme dienst binnen. 

Maar dan ineens dat beeld
Als uit het niets komt toch 
de zon door de ramen! 
Precies op het moment
nadat het jonge meisje haar belofte
heeft gedaan. 
De zon maakt
via het kerkraam
een prachtige schaduw
op de witte oude kerkmuren. 
Dan verdwijnt ze weer...








Als een knipoog van boven 
was dit beeld er even... 
Daarna was het weer herfst buiten
herfst door de kerkramen. 
de takken met bladeren die waaien....

Bedenk er bij wat je wil beste mensen,
maar ik vond het mooi.
'Deel graag mijn mooie momenten,
Ook de knipoogjes van boven...
Voor degene die er van wil genieten.

Op de middag toog ik naar landgoed Eerde.
Echt een zondagmiddag wandelgebied.
Ik had me voorgenomen te gaan genieten
van een aantal  herfst-lanen.
Maar ze vallen me tegen.
Nee, niet de lanen maar de herfst...
Best groen nog... 







Ook moet ik wennen aan het "zondagmiddag-volk"  
De eerste tref ik aan bij
een mooi rode paddestoel. 
Een aantal foto-hobbyisten als ik.
Ze groeten niet, ik ook niet.
Kijk, dat bedoel ik,
op de ochtend doen we dat wel. 








Ik loop door 
naar  daar waar het rustig is ...








Bij een boeren zakdoek 
sla ik links een bosje in. 
Het weer was een moment vriendelijk,
maar is weer terug gegaan
naar haar somberheid van de ochtend.
In het bosje is het duidelijk warmer. 
He, ik merk dat ik op het Regge-pad zit. 
Leuk , dat ken ik niet! 
Ik heb de tijd,
dus ik besluit om door te gaan ! 







Ik kom opnieuw mensen tegen
op een "best smal pad"...








Ja, deze zeggen vriendelijk goedendag. 
maar zijn duidelijk
 niet blij met het sombere weer. 








Het is een vreemd pad, 
we kunnen er net langs, 
maar de beloning is groot...: 








Langs deze slootkant ga ik verder.
Nee, op dit pad,
 met dit weer
zie je niet zo veel mensen.
Dus alleen de rust en ruimte om me heen om te groeten.









Ik kom opnieuw door een bosgebied, 
maar verbaas me telkens 
over de afrastering 
die rechts met me mee gaat, 
dwars door dit bos. 
Dan komt er toch een paadje 
wat er vlak langs gaat.

Ooh domme ik, 
kijk dit was de reden...  






Er kronkelt een rivier achter,
De Regge.
De afrastering geeft het stilte gebied aan 
voor deze Regge met zijn natuur...

Ik buig over de afrastering heen
 en zie een aantal genieten van dit stiltegebied. 
Nee, ze groeten niet
kijken wat schichtig om zich heen,
alsof ze mij gehoord hebben. 
gelijk maan ik de hond tot af liggen...   






Kijk oppnieuw naar dat groepje 
wat daar zo geniet in het stilte gebied...









Ik geniet mee,
neem de prachtige,
 omgeving in me op,
begrijp de stilte...








'Loop mijmerend door,
herken de brug 
die van achter de buurtschap Archem 
naar het Eerder Achterbroek gaat
voor me opdoekt.
Wow ben ik zo ver! 
Tijd om terug te gaan....






Maar niet zonder,
opnieuw
nog even te buigen
over de afrastering....






Terwijl ik terug loop,
 verbetert het weer
en hoe meer ik terug loop
hoe beter het wordt! 







Ik krijg zicht op het kasteel 
met een
vrolijk blauwe hemel
 vol witte wolken
er boven... !







Heeeeel in de verte
zie ik een gezinnetje
in even vrolijke kleuren 
als dit prachtige plaatje.
Wat een mooi tafereel 
daar voor het grote kasteel!


(Lief gezinnetje,
 ik hoop niet dat jullie het erg vinden
dat jullie op mijn blog staan... ) 









Hoewel ik ze niet herken,
laat staan kan groeten,
hoor ik ze schaterlachen, 
zie ik ze genieten.
Wat mooi
wat die moeder haar kinderen geeft!

Een mooie gewoonte,
herinnering voor later: 
een vrolijke zondagmiddag wandeling! 

Meer waard als geld en goed toch ? 

Ik kom weer dichter bij het kasteel.
Veel meer wandelaars zijn er nu, 
gezellige groepjes, 
lieve stelletjes.... 

Gelijk hebben ze! 
Al groeten ze niet,
 ze hebben het goed met elkaar.

Maken een mooie gewoonte, 
een herinnering voor later: 
een vrolijke zondagmiddag wandeling!









Als ik bijna weer bij de auto ben,
speelt de zon volop
met alle groene blaadjes
van de lange lanen. 
Als allemaal
 kleine knipoogjes van boven,
om onderdoor te lopen
zodat we het
goed en mooi hebben met elkaar.  







Glimlachend 
zet ik nog even 
de paddenstoel op de foto 
die eerst bezet was 
door andere fotografen.. 

...en geef een knipoog terug....






Reacties

  1. Ik herken dit geliefde plekje van mij.
    Een van de lanen staat op mijn vorige bundel: 'Onvindbaar, dichtbij"
    Te vinden op mijn weblog.

    Dank voor het delen Ina.

    Groetjes,
    Hilly

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een mooie en lange wandeling, Ina.
    Ondertussen zullen de bladeren al gevallen zijn, hier toch.
    En nu de schoonheid en de rust van de winter tegemoet.

    groetjes,
    ria39

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Dank je wel voor het reageren op onze blog !

Populaire posts van deze blog

GENIET-trekkers!

 GENIET-trekkers Het was een bijzonder jaar voor ons boeren.  Maar ook voor de burgers. Wat zagen ze veel boze boeren en  boze trekkers voorbij komen. Helaas was er ook veel overlast.  Vlak voor de kerst hebben veel boeren iets  "terug willen doen".  Bij ons in Ommen waren er  4 jonge enthousiaste boerinnen  die hun kwaliteiten bij elkaar gegooid hebben. om iets moois te organiseren... Volgens mij is het gelukt!  Ik ben trots op die jonge boerinnen!  Ik mocht hier een filmpje van maken.  met hetzelfde doel als zij hadden... Om van te GENIETEN!  Zie hier de GENIET-trekkers !  Geniet ervan !  En van deze gelegenheid maken we gebruik  om u alvast een goed 2023 toe te wensen!  Met veel momenten  om van te GENIETEN ! 
TE TE veel stikstof.... Stikstof . Het is een mooi goedje.  Maar het is er TE veel.  En overal waar TE voor staat is niet goed he?  Behalve TEVREDEN.  Dat weten we allemaal.  Van onze grootmoeders en grootvaders.  Dus er moet wat aan gedaan worden... Alles in rep en roer.  Want er is al TE lang niets aan gedaan.  En zo langzamerhand  is er een TE groot probleem.  Het neemt alles mee.  De natuur, de bouw, onze huizen, onze wegen, ons leven. Alles.  Althans dat wordt er gezegd.  Maar wat is waar?  Weet jij het ?  De echte waarheid?  Iedereen heeft zijn of haar eigen waarheid.  Met of zonder gedegen onderzoek.  Met of zonder eigen belang. Met of zonder doorzichtigheid.  Maar we gaan er wat aan doen!  We hebben een dader:   "De boeren!"  Zij zijn het probleem  en gaan dit oplossen!  Dat is fijn!  Want dan kunnen we verder.  Ook met al het andere waar TE  voor staat. TE veel vliegen naar TE verre reizen. TE veel eten wat van ver komt en  TE veel bewerkt is. TE veel verpakkingen om

De levensreis van Dora 149: van kalfje naar koe.

VOORAF:  De levensreis  van Dora, (waar deze blog over gaat,) op onze boerderij staat niet op zichzelf. Het zou model kunnen staan  voor heel veel koeien-levens. Regulier en biologisch, groot en klein Ja, zelfs voor alle dierenlevens op boerderijen! Onze boerderij is niet beter als een andere. Iedere boerderij heeft z'n eigen werkwijze. Maar heus, iedere boerderij geeft net zo veel  zorg en aandacht aan zijn/haar dieren,  als wij! Dat is waar! Ik kan het weten, want ik zie het overal om me heen,  in mijn eigen boerenomgeving. Er wordt zoveel geschreven en beslist  over boeren en boerderijen. Niet alles met respect en waarheidsgetrouw. Dit doet de sector geen recht, de mensen die er werken pijn. "Wie vraagt er nog naar achtergronden i.p.v. een eigen mening/verhaal voorop te stellen?" "Wie denkt er eerst nog goed na  over de gevolgen van  zijn/haar woorden/daden/beslissingen ?  Daarom vraag ik: "Laten we met mee